Oog op een chip moet leiden tot nieuwe behandelingen oogziekten
Het ‘orgaan op een chip’ is letterlijk een stukje opgekweekte menselijke cellen op een microchip. Binnen het zogeheten ‘Plurimacula’ project wordt de buitenste laag van het netvlies, de retina, nagebootst. Dit is het belangrijkste weefsel dat wordt aangetast bij leeftijdsgebonden maculadegeneratie. Anneke den Hollander, hoogleraar Moleculaire oogheelkunde aan het Radboud UMC, legt uit dat de “‘organen-op-een-chip’ als belangrijkste doel hebben om in kaart te brengen op welke manier zo’n model kan bijdragen aan het ontwikkelen van nieuwe behandelingen.”
Zorgkosten
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie is de belangrijkste oorzaak van slechtziendheid en blindheid bij ouderen. In Europa lijden achttien miljoen mensen aan een achteruitgang van het gezichtsvermogen veroorzaakt door LMD. Het totale aantal patiënten wereldwijd zal naar verwachting groeien tot 196 miljoen in 2020. Dat gaat jaarlijks gepaard met zo’n 284 miljard euro aan zorgkosten. Nieuwe middelen voor preventie en behandelingen zijn dan ook hard nodig. Om die te ontwikkelen zijn relevante ziektemodellen essentieel.
De menselijke cellen die gebruikt worden voor het kweken van de organen-op-chip zullen afkomstig zijn van patiënten, waardoor de modellen gepersonaliseerd kunnen worden. Bijkomend voordeel van het gebruik van menselijk weefsel is dat het, bij onderzoek naar de effectiviteit van medicijnen, dierproeven overbodig maakt. Het project wordt daarom dan ook ondersteund door Stichting Dierproefvrij.
